Blog da Biblioteca escolar do IES "Marco do Camballón"
Terceira parte da triloxía que sucede ao Barón Rampante, nesta ocasión, a narración non ten ningún valor en si, senón que é utilizada polo autor simplemente como parábola das súas reflexións sobre o proceso de individuación, a emerxencia fronte ás institucións sociais ou o papel da norma.
Tres historias na década do cincuenta ao sesenta e que teñen en común o feito de ser inverosímiis e de ocorrer en épocas remotas e en países imaxinarios. Dadas estas características comúns, e a pesar doutras características non homoxéneas, pénsase que constitúen o que se adoita chamar un 'ciclo', mellor devandito, un 'ciclo pechado' (é dicir, acabado, en canto non teño intención de escribir outras). 
Seguindo un costume sarda cuxos orixes se perden no tempo, unha anciá e unha nena únense a través do sacro vínculo da adopción da alma. Estamos en Soreni, un pequeno pobo de Sardeña, nos anos cincuenta. Bonaria Urrai, a modista do lugar, muller de antiga beleza e perenne soidade, adoptou a Maria, cuarta filla dunha familia humilde que a descoida. Así pois, a vida da nena, agora «filla de alma» da tía Bonaria, transfórmase por completo, e á súa fina percepción non escapa a aura de misterio que envolve á súa nova nai: os longos silencios, as estrañas saídas nocturnas e a sombra de temor que acende os ollos de quen se cruzan no seu camiño. E aínda que Maria crece feliz e amada xunto a Bonaria, en realidade ignora unha verdade que todos coñecen: ademais de coser vestidos, a súa nai de alma é a muller que reconforta a quen se achegan ao final do camiño. Cando chega a hora, é a ela, a acabadora, a quen buscan para proporcionar aos moribundos unha morte piadosa, o supremo xesto de amor da última nai.
Un palacio aristocrático madrileño nos días anteriores á guerra civil española. O exhibicionismo erótico da ama de casa, a duquesa de Arlanza, fere o sentimento ético do xardineiro, o último servo na escala de valores feudais que rexe aínda na época. Pero o 18 de xullo de 1936 suporá o inicio dun investimento das relacións sociais. 
É a historia de William H. Boney, alias Billy o Neno, ese personaxe lendario que se iniciou na delicuencia recentemente saído da nenez e que morreu cribado polas balas á temperá idade de vinte e dous anos. Frío, dotado dun valor rayano na inconscencia, cruel e desapiadado cos seus inimigos, pero amigo leal dos seus amigos, o pistoleiro de ' fazulas como as dunha nena' era a un tempo primitivo e complexo, e o seu cáracter unha amálgama de hombría brutal, salvajismo asasino, paixóns aborrascadas e unha rara entrega. 
Stéphane Hessel convida sobre todo aos mozos a desperezarse e a cambiar a indiferenza por unha indignación activa, pola «insurrección pacífica». Hessel logrou sobrevivir á tortura e a deportación no campo de concentración de Buchenwald e, en 1948, formou parte do equipo internacional redactor da Declaración Universal dos Dereitos Humanos. Hoxe, aos seus 93 anos este venerable veterano da Resistencia contaxiou a súa mensaxe de esperanza e de rebeldía a millóns de lectores aos que convida a «non claudicar nin deixarse impresionar pola ditadura actual dos mercados financeiros que ameaza a paz e a democracia», porque «xa é hora de que a preocupación pola ética, pola xustiza, polo equilibro duradeiro prevalezan».
Libro de Ramón Caride onde se narra que John Brockman sosten que a ciencia a única noticia, o único verdadeiramente novidoso que hai hoxe sobre a Terra. Na ciencia sempre hai algo novo: a internet, as celulas-nai, as vacinas contra a SIDA, as probas de ADN, os avances contra o alzheimer, a loita contra o cambio climático. Ningunha empresa ten o monopolio dos números. Ningunha nación ten a soberanía sobre a adenina e a guanina. Ningún imperio goberna a astrofísica ... Hoxe debe haber sitio para todos na celebración do coñecemento, unha verdade que non se pode vender nin mercar nin impoñer pola forza, nin conter nin evitar. Exogamia 0.3 son media ducia de relatos, non estritamente literarios, suxestivos e non pechados, que permiten abrir un debate necesario sobre algúns dos temas candentes do noso tempo, cuestións nas que a ciencia é protagonista, problemas decisivos para a humanidade aos que ningún pode quedar alleo. 
Cando tenia 12 anos, Cosimo Piovasco, baron de Roldo, nun xesto de rebelion contra a tirania familiar, empolicar a unha aciñeira do jardin da casa paterna. Ese mesmo dia, o 15 de xuño de 1767, encontro á filla dos marqueses de Ondarivia e anúnciolle o seu proposito de non baixar nunca dos arboles. Desde entón e até o final da súa vida, Cosimo permanece fiel a unha disciplina que o mesmo se impuxo. A accion fantastica transcorre nas postrimetrias do século XVII e nos albores do XIX. Cosimo participa tanto na revolucion francesa como nas invasións napoleonicas, pero sen abandonar nunca esa distancia necesaria que lle permite estar dentro e fóra das cousas ao mesmo tempo.
