Dende a Bilblio desexamos que teñades boas vacacións pero...  
...LEMBRA...ERES O QUE LES!!.  
POR ISO... NON ESQUEZAS LEVAR UN LIBRO VAIAS ONDE VAIAS...    
                      
 Desde o orfanato ao que lle levaron tras a súa incrible peripecia, Bernabé conta ao médico, ao cura e aos seus compañeiros, as veces que faga falta, o que lle ocorreu aqueles anos que pasou no seu val?. Ao oito anos foi vendido polo seu pai a un amo para que coidase un rabaño nun afastado val. Os seus recordos de supervivencia, da compañía dos lobos e demais criaturas do val mestúranse con outros de xigantes cuxo rostro aparece nas penas ao morrer, de criaturas terroríficas e inverosímiis que viven no lago, de sirenas... Só cara ao final do libro saberemos o elemento que ha distorsionado os seus recordos.
Desde o orfanato ao que lle levaron tras a súa incrible peripecia, Bernabé conta ao médico, ao cura e aos seus compañeiros, as veces que faga falta, o que lle ocorreu aqueles anos que pasou no seu val?. Ao oito anos foi vendido polo seu pai a un amo para que coidase un rabaño nun afastado val. Os seus recordos de supervivencia, da compañía dos lobos e demais criaturas do val mestúranse con outros de xigantes cuxo rostro aparece nas penas ao morrer, de criaturas terroríficas e inverosímiis que viven no lago, de sirenas... Só cara ao final do libro saberemos o elemento que ha distorsionado os seus recordos. Nos duros anos da Gran Depresión, nos Montes Apalaches de Tennessee, impera a lei seca. Pequena Árbore ten cinco anos. Tras quedar orfo é enviado a vivir xunto cos seus avós chéroquis. Ao principio é demasiado pequeno para comprender o mundo que lle rodea, pero o tempo que pasará na montaña, envolvido nunha paisaxe de ilusión, encantador, ensinaralle que a verdadeira sabedoría consiste en aceptar o curso natural da vida. Entre o avó que sente un profundo respecto pola natureza e non tanto polos políticos e a avoa que le a Shakespeare, Pequena Árbore aprende a escoitar a voz da terra, a estar en harmonía coa súa contorna e a desconfiar das autoridades.
Nos duros anos da Gran Depresión, nos Montes Apalaches de Tennessee, impera a lei seca. Pequena Árbore ten cinco anos. Tras quedar orfo é enviado a vivir xunto cos seus avós chéroquis. Ao principio é demasiado pequeno para comprender o mundo que lle rodea, pero o tempo que pasará na montaña, envolvido nunha paisaxe de ilusión, encantador, ensinaralle que a verdadeira sabedoría consiste en aceptar o curso natural da vida. Entre o avó que sente un profundo respecto pola natureza e non tanto polos políticos e a avoa que le a Shakespeare, Pequena Árbore aprende a escoitar a voz da terra, a estar en harmonía coa súa contorna e a desconfiar das autoridades. Algo moi estraño está a ocorrer en Skeleton Creek. Algo sinistro. Algo aterrador. Ryan rozou o misterio
 e a punto estivo de morrer. Agora está atrapado na súa casa. Non pode confiar en ninguén, nin sequera en si mesmo. Os seus pais prohibíronlle ver a Sarah, a súa mellor amiga, así que mentres Ryan, só e illado, trata de escribir todo o que está a ocorrer, ela volve investigar, arriscando a súa vida para alcanzar a verdade. Para comunicarse co seu mellor amigo, Sarah filma vídeos de todo o que pescuda e logo mándalle a Ryan contrasinais para que el poida velos por Internet. Os dous xuntos descubrirán que o pasado é perigoso, que o presente está cheo de trampas e que o futuro é mortal.
Algo moi estraño está a ocorrer en Skeleton Creek. Algo sinistro. Algo aterrador. Ryan rozou o misterio
 e a punto estivo de morrer. Agora está atrapado na súa casa. Non pode confiar en ninguén, nin sequera en si mesmo. Os seus pais prohibíronlle ver a Sarah, a súa mellor amiga, así que mentres Ryan, só e illado, trata de escribir todo o que está a ocorrer, ela volve investigar, arriscando a súa vida para alcanzar a verdade. Para comunicarse co seu mellor amigo, Sarah filma vídeos de todo o que pescuda e logo mándalle a Ryan contrasinais para que el poida velos por Internet. Os dous xuntos descubrirán que o pasado é perigoso, que o presente está cheo de trampas e que o futuro é mortal.  Dende o instante en que un mozo lle tendeu o negativo dunha fotografía, a vida de Rowan Clark cambiou. Naquel momento tiña problemas máis serios polos que preocuparse pero non puido evitar sentir curiosidade polo negativo e aquel mozo con cara de bo, ollos simpáticos e boca ancha. Non sabía que facer, de modo que lle deu as grazas e ruborizouse como de costume. Introduciu o negativo na súa bolsa da compra e o mozo sorriu. Nin se lle ocorreu pensar que naquel preciso momento algo importante pasara.
Dende o instante en que un mozo lle tendeu o negativo dunha fotografía, a vida de Rowan Clark cambiou. Naquel momento tiña problemas máis serios polos que preocuparse pero non puido evitar sentir curiosidade polo negativo e aquel mozo con cara de bo, ollos simpáticos e boca ancha. Non sabía que facer, de modo que lle deu as grazas e ruborizouse como de costume. Introduciu o negativo na súa bolsa da compra e o mozo sorriu. Nin se lle ocorreu pensar que naquel preciso momento algo importante pasara. Son Maya Vidal, dezanove anos, sexo feminino, solteira, sen un namorado, por falta de oportunidades e non por quisquillosa, nacida en Berkeley, California, pasaporte estadounidense, temporalmente refuxiada nunha illa ao sur do mundo. Puxéronme Maya porque ao meu Nini atráelle a India e aos meus pais non se lles ocorreu outro nome, aínda que tiveron nove meses para pensalo. En hindi, maya significa ?feitizo, ilusión, soño?, nada que ver co meu carácter. Atila me calzaría mellor, porque onde poño o pé non sae máis pasto. A miña historia comeza en Chile coa miña avoa, a miña Nini, moito antes de que eu nacese, porque se ela non emigrase, non se namorou da miña Popo nin se instalou en California, o meu pai non coñecería á miña nai e eu non sería eu, senón unha nova chilena moi diferente.
Son Maya Vidal, dezanove anos, sexo feminino, solteira, sen un namorado, por falta de oportunidades e non por quisquillosa, nacida en Berkeley, California, pasaporte estadounidense, temporalmente refuxiada nunha illa ao sur do mundo. Puxéronme Maya porque ao meu Nini atráelle a India e aos meus pais non se lles ocorreu outro nome, aínda que tiveron nove meses para pensalo. En hindi, maya significa ?feitizo, ilusión, soño?, nada que ver co meu carácter. Atila me calzaría mellor, porque onde poño o pé non sae máis pasto. A miña historia comeza en Chile coa miña avoa, a miña Nini, moito antes de que eu nacese, porque se ela non emigrase, non se namorou da miña Popo nin se instalou en California, o meu pai non coñecería á miña nai e eu non sería eu, senón unha nova chilena moi diferente.